منابع قدرت سیاسی و ابزار کنترل آن در نهج البلاغه

امروزه یکی از مباحث مهم در علم سیاست موضوع منابع قدرت و ابزار کنترل آن می باشد که از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است .هدف این پایان نامه بررسی منابع قدرت سیاسی و ابزار کنترل آن درنهج البلاغه است. این پایان نامه سعی نموده است علاوه بر بررسی این موارد در نظامهای سیاسی امروزی این موضوع را بطور خاص از دیدگاه حضرت علی (ع) مورد کاوش قرار دهد . در همین راستا تلاش شده است تا با رجوع به نظرات متفکران و صاحب نظران در این حوزه و همچنین با استفاده از نامه ها و سخنان حضرت در نهج البلاغه به سوالاتی نظیر «منابع قدرت سیاسی کدامند؟ ابزار کنترل قدرت سیاسی در علوم سیاسی کدامند؟ همچنین آیا منابع قدرت از جمله: مردم، ایدئولوژی و دانش به عنوان منابع قدرت سیاسی در نهج البلاغه مطرح هستند و یا به عبارت دیگر ایا این موارد که امروزه بیشتر به عنوان منابع قدرت مطرح هستند در نهج البلاغه و بر اساس نظرات حضرت به این گونه قابل فهم هستند .اما تاکید اصلی این پژوهش، بررسی ابزارهای کنترل قدرت سیاسی از نظر حضرت علی (ع) در نهج البلاغه می باشد،به عبارت دیگر حضرت برای کنترل و نظارت خود بر روی حکومت از چه راه کارهایی استفاده می کردند؟ ایشان در نظارت بر کار گزاران خود چگونه عمل می کردند؟ ایا مردم در این نظارت نقشی داشته اند؟ برای پاسخ گویی به سوالات مذکور ابتدا به تعریفی روشن از قدرت ، سیاست، منابع آن و چگونگی تحصیل آن بر اساس نظرات متفکران و صاحب نظران در این حوزه پرداخته و سپس با استناد به نهج البلاغه محورهای مذکور را مورد بررسی قرار می دهیم، تا بدینوسیله جایگاه ،تفاوت و نوع نگاه حضرت به قدرت و منابع آن و سیاست مشخص شود . از دیدگاه امام علی(ع) قدرت و سیاست منشا الهی داشته و بر خلاف دیدگاه امروزی، ابزار و وسیله ای در جهت کمال انسانی می باشد و همچنین منابع قدرت سیاسی از نظر ایشان خداوند، مردم، دانش، و ایدئولوژی حق می باشد . سر انجام این پایان نامه توانسته است با استفاده از نامه ها و خطبه های حضرت علی(ع) در نهج البلاغه از نحوه کنترل و نظارت آن حضرت در دوران حکومتی خود الگوی ارائه کند. در این قسمت سعی شده است با ارائه این الگو، نحوه نظارت و کنترل امام علی (ع) به طور منسجمی بیان گردد.